Kada su irski arheolozi pre desetak godina ekshumirali ostatke četvorice mladića sahranjenih sa delovima štitova, bodežima i ličnim ornamentima ispod ulice South Great George u Dablinu, otkriće se činilo kao još jedna potvrda da su Vikinzi bili prisutni u Irskoj. Od 1700. godine naovamo, otkriveno je više od 77 vikinških humki u Dablinu – što slučajno, što planski. Za sve njih se smatra da su pokopani u IX ili X veku, a na osnovu artefakata koji su u ovim humkama pronađeni. Isprva su se i ostaci mladića smatrali za još četiri primera koji potvrđuju ovaj zaključak.
No, kada je vođa tima Linzi Simpson sa koledža Dublin’s Trinity poslala ostatke na radiokarbonsko datiranje, rezultati su bili „više nego iznenađujući”. Naime, testovi (koji su izvršeni u laboratoriji Beta Analytic u Majamiju i na univerzitetu Queen’s u Belfastu) pokazali su da su mladići bili pokopani godinama ili čak decenijama pre nego što se smatra da je osnovana vikinška kolonija u Dablinu. Moguće čak i pre nego što su prve vikinške invazije na Britanska ostrva započele!
Ovo otkriće sada nameće nov zaključak kome se priklanja sve veći broj ljudi: da je umesto jedne iznenadne, kataklizmičke invazije, dolazak Vikinga u Irsku i Britaniju započeo uspostavljanjem malih naseobina i trgovinskih veza koje su po prvi put povezale Irsku sa severnom Evropom. Nadalje, ove trgovačke veze su mogle biti uspostavljene generacijama pre nego što su vikinške invazije opisane u manastirskim dokumentima (manastiri su bili jedno od retkih mesta gde su ljudi bili pismeni) započele. Ovi tekstovi su jedan od glavnih izvora za proučavanje istorije Vikinškog doba, ali, prirodno, imaju i svoje limite. Veoma je moguće da osim napada na manastire, drugi događaji nisu zabeleženi jer na licu mesta nije bilo pismenih ljudi.
„Većina naučnika sada smatra da invazije nipošto nisu bili prvi kontakt, kao što stari tekstovi sugerišu”, kaže Geret Vilijems, kurator i stručnjak za Vikinško doba pri British Museumu. „Kako su Vikinzi znali gde se svi ti manastiri nalaze? Tako što je između njih već postojao kontakt. Oni su već bili trgovali pre nego što su napadi započeli”, kaže Vilijems.
Za početak Vikinške ere u Britaniji se uzima 8. jun 793. godine, dan kada su Vikinzi prvi put napali Lindisfarne. 795. godine, Vikinzi su stigli do Irske, napadnuvši ostrvo Ratlin (Reachlainn), gde su „bezbožnici spalili manastir”, kako se navodi u Analima Ulstera. U ono doba, Irska je bila pokrštena najmanje tri veka i njeni su manastiri bili najbogatije i najmoćnije institucije. Rani srednjevekovni tekstovi Vikinge nazivaju bezbožnicima, tako naglašavajući religioznu, pre nego etničku diferencijaciju.
